Zasobnik ciepłej wody to ważny element wyposażenia domowej kotłowni. Służy do magazynowania i podgrzewania wody użytkowej na cele bytowe. Zasobnik współpracuje ze źródłem energii grzewczej, którym może być np. kocioł na paliwo stałe, kocioł gazowy, kolektory słoneczne czy coraz popularniejsza pompa ciepła.
Ponieważ to właśnie pompy stanowią dziś pierwszy wybór inwestorów budujących czy remontujących dom, to automatycznie na rynku przybywa wymienników przystosowanych do współpracy z takim źródłem. W tym artykule podpowiadamy, jak dobrać zasobnik C.W.U. do pompy ciepła.
Najważniejsza zasada doboru zasobnika C.W.U. do pompy ciepła brzmi: należy zdecydować się na zbiornik z powiększoną lub podwójną wężownicą o powierzchni dobranej ściśle pod kątem mocy grzewczej pompy. Z góry odrzucamy więc standardowe zasobniki, w tym warstwowe, które nie sprawdzą się w instalacji z niskotemperaturowym źródłem energii.
Należy dążyć do tego, aby ciepła woda była dostępna na życzenie i podgrzewana szybko, ale przy minimalnym zużyciu prądu, czyli bez zmuszania pompy do pracy z wysoką mocą.
Zasobniki z powiększoną wężownicą są dedykowane instalacjom z pompami ciepła. Odpowiednio większa powierzchnia wężownicy sprawia, że krąży w niej więcej czynnika grzewczego (ciepłej wody), co pozwala równomiernie i szybko podgrzać C.W.U. do zadanej temperatury bez gwałtownego zwiększania mocy pompy – jak ma to miejsce chociażby w przypadku zbiorników warstwowych czy ze standardową wężownicą współpracujących z kotłami gazowymi.
Zasobniki C.W.U. z powiększoną lub podwójną wężownicą do pomp ciepła oferują znacznie większą powierzchnię grzewczą. Pamiętajmy natomiast, że ten parametr nie jest uniwersalny – zawsze dobieramy go ściśle pod kątem konkretnej pompy ciepła, a dokładnie jej mocy.
Przyjmuje się, że na każdy 1 kW mocy grzewczej pompy ciepła powinno przypadać między 0,20 a 0,25 m2 powierzchni wężownicy. Jeśli więc np. w domu zastosowano pompę ciepła o mocy 9 kW, to wiadomo, że potrzebujemy zasobnika C.W.U. z wężownicą o powierzchni między 1,8 a 2,25 m2.
W przypadku tradycyjnych instalacji grzewczych, z kotłem gazowym czy na paliwo stałe, pojemność zasobnika jest uzależniona wyłącznie od realnego zapotrzebowania na ciepłą wodę w gospodarstwie domowym (przyjmujemy 30-60 litrów na osobę na dobę).
Nieco inaczej sprawa ma się w kontekście zasobnika C.W.U. do pompy ciepła, gdzie priorytetowo traktujemy omówioną już powierzchnię wężownicy. Może się okazać, że jeśli pompa ciepła ma dużą moc grzewczą z uwagi na wysokie zapotrzebowanie na energię cieplną w budynku, to zasobnik o pojemności zaspokającej potrzeby gospodarstwa domowego nie będzie odpowiedni z powodu zbyt małej powierzchni wężownicy.
W domu zastosowano pompę ciepła o mocy 11 kW. Budynek zamieszkuje trzyosobowa rodzina, na której potrzeby wystarczający byłby zasobnik C.W.U. o pojemności 150 litrów. Problem w tym, że zastosowana w nim wężownica ma powierzchnię 1,9 m2, co jest niewystarczające – potrzebujemy zasobnika z wężownicą o powierzchni minimum 2,2 m2.
Dlatego wybierzemy większy zasobnik o pojemności 200 litrów, co z jednej strony zapewni wystarczającą ilość ciepłej wody na potrzeby rodziny (z naddatkiem), a z drugiej pozwoli zoptymalizować pracę pompy i tym samym obniżyć koszty podgrzewania C.W.U.
Rada
Możliwe jest również zastosowanie zasobnika biwalentnego, czyli na dwa źródła, który będzie zasilany z pompy ciepła i np. kolektorów słonecznych. W takim przypadku należy wybrać największy zasobnik, jaki tylko zmieści się w kotłowni.
Zasobniki do pomp ciepła wykonuje się ze stali czarnej emaliowanej (klasyczne rozwiązanie) lub ze stali nierdzewnej. Te drugie są znacznie droższe, natomiast trzeba podkreślić, że są też o wiele trwalsze, praktycznie wieczne.
Jeśli możesz sobie pozwolić na wydanie nieco większej kwoty, to na pewno warto rozważyć zakup zasobnika nierdzewnego, który posłuży przez wiele lat, nie wymaga stosowania anody magnezowej, a dzięki gładkiej powierzchni ścianek wewnętrznych minimalizuje ryzyko rozwinięcia się drobnoustrojów w ciepłej wodzie użytkowej.